Για την αξιολόγηση κι αποκατάσταση των τραυματισμών σε αθλητές υπάρχουν πολυάριθμοι τρόποι άσκησης.

Η ισομετρική,  και η ισοτονική αποτελούν κάποιες απ’ αυτές τις μεθόδους.

Η έννοια της ισοκίνησης αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’60 από τον James Perrine κι έφερε την επανάσταση στο χώρο της αποκατάστασης και της αθλητιατρικής γενικότερα.

Σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο άσκησης με βάρη ή σταθερή αντίσταση, η ισοκινητική άσκηση γίνεται με προκαθορισμένη σταθερή ταχύτητα σε όλη την τροχιά της κίνησης με αντίσταση που μεταβάλλεται ανάλογα με τις δυνατότητες του ασκούμενου. Λόγω της υπεροχής της ισοκίνησης έναντι των άλλων τύπων άσκησης, χρησιμοποιείται ευρέως στον αντικειμενικό έλεγχο της πορείας της αποκατάστασης ενός τραυματισμού.

Με την εκτέλεση της άσκησης με σταθερή ταχύτητα, κι επομένως μεταβλητής αντίστασης, η ισοκίνηση αποτελεί το μόνο τρόπο δυναμικής φόρτισης των μυικών ομάδων στο μέγιστο βαθμό σε όλη την τροχιά της εκτελούμενης άσκησης. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι οι άλλοι τύποι άσκησης (ισομετρικές και ισοκινητικές) επιτυγχάνουν ενδυνάμωση σε μέρος της τροχιάς κίνησης

1. Αποτελεσματικότητα:   Αποτελεί το μόνο τρόπο δυναμικής μυϊκής συστολής σε όλη την τροχιά κίνησης. Επομένως, επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή ενδυνάμωση.
2. Ασφάλεια:  Η αντίσταση του μηχανήματος δεν υπερβαίνει ποτέ την ικανότητα του μυ με αποτέλεσμα την αποφυγή τραυματισμών κατά την ισοκίνηση.
3. Προσαρμοζόμενη αντίσταση:   Η αντίσταση προσαρμόζεται στις ιδιότητες των μυών, ανάλογα με τη θέση που αυτοί βρίσκονται.
4. Αξιολόγηση κι αποκατάσταση μεμονωμένων μυών:  Επειδή ακριβώς εφαρμόζεται σε συγκεκριμένες αρθρώσεις, πχ. γόνατο, μπορεί να μετρήσει τη δύναμη μεμονωμένα τη δύναμη του τετρακεφάλου και των ισχιοκνημιαίων, αλλά και να ενδυναμώσει τις συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες χωρίς να επηρεάσει τις υπόλοιπες.
5. Μικρές συμπιεστικές δυνάμεις στις αρθρώσεις:  Κατά την άσκηση σε αργές ταχύτητες (ισομετρικές – ισοτονικές) τα φορτία που δέχονται οι επιφάνειες των οστών είναι μεγάλες με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και την εμφάνιση πόνου. Στην ισοκινητική άσκηση, επιλέγοντας γρήγορες ταχύτητες αποφεύγονται οι τραυματισμοί των αρθρικών επιφανειών κι επομένως ο πόνος.
6. Μεγάλο φάσμα ταχυτήτων:  Οι καθημερινές αλλά και οι αθλητικές δραστηριότητες περιλαμβάνουν κινήσεις που εκτελούνται σε μεγάλες ταχύτητες. Με την παραδοσιακή ενδυνάμωση, οι ταχύτητες είναι συνήθως αργές κι επομένως, γίνεται ενδυνάμωση σε ταχύτητες που δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές συνθήκες. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην ισοκίνηση που η ενδυνάμωση μπορεί να γίνει σε γρήγορες ταχύτητες, οι οποίες προετοιμάζουν τους μυς για τα πραγματικά φορτία που θα δεχτούν στις καθημερινές ή αθλητικές δραστηριότητες.
7. Αξιοπιστία κι εγκυρότητα των ισοκινητικών δυναμομέτρων: Από πολύχρονες έρευνες που έχουν γίνει έχει βρεθεί η υψηλή αξιοπιστία κι εγκυρότητα των ισοκινητικών δυναμομέτρων (έτσι ονομάζονται τα ειδικά μηχανήματα που χρησιμοποιούνται στην ισοκίνηση) τόσο στην αξιολόγηση, όσο και στην ενδυνάμωση μυικών ομάδων

Ισοκίνηση