Η τενοντίτιδα μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε τένοντα του πετάλου των στροφέων μυών του ώμου (υπερακάνθιο, υπακάνθιο, ελλασων στρογγύλο, υποπλάτιο , που όλοι μαζί «αγκαλιάζουν» το βραχιόνιο και αποκαλούνται όλοι μαζί «στροφικό πέταλο» γιατί στρίβουν και σταθεροποιούν ταυτόχρονα τον ώμο . Πιο συχνά παρόλα ταύτα επηρεάζεται ο υπερακάνθιος.
Πλέον υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι σε περιπτώσεις τενοντίτιδας, δεν υπάρχουν ιστολογικά, ιστοχημικά, και μικροσκοπικά (με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ακριβείας) στοιχεία φλεγμονής αλλά αποτυχημένη επούλωση και αποδιοργάνωση των μυικών ινών
. Άρα η θεραπεία που συνήθως επιλέγεται για την συγκεριμένη πάθηση βασίζεται σε λάθος στοιχεία.
Γι’ αυτό το λόγο έχει αλλάξει παγκοσμίως πλέον ο όρος από τενοντίτιδα σε τενοντοπάθεια (tendinosis στα αγγλικά). Βάση αυτών των ερευνών και των αποτελεσμάτων τους αναπτύχθηκαν προγράμματα άσκησης με σκοπό:
- Την μυική επανεκπαίδευση και επαναφορά της μυικής ισορροπίας στην περιοχή του πόνου
- Την αποκατάσταση και επούλωση των μυικών ινών μέσω της σταδιακής φόρτισης και διάτασης
- Την επαναφορά του ελέγχου των μυών της περιοχής απ’ τον εγκέφαλο μέσω ειδικών ασκήσεων (motorcontrolrelearning)
Η τενοντίτιδα (τενοντοπάθεια) μπορεί οφείλεται:
1. Στο σύνδρομο πρόσκρουσης ή σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής. Το σύνδρομο πρόσκρουσης οφείλεται σε ελλιπή συνεργασία μεταξύ των μυών, με αποτέλεσμα να ‘’τρίβονται’’ οι στροφείς τένοντες του ώμου και ο υπακρωμιακός ορογόνος θύλακος του ώμου (μια προστατευτική φούσκα) κάτω από την προεξοχή του ακρωμίου και να προκαλείται φλεγμονή (τενοντίτιδα ώμου) και πόνος.
2. Επαναλαμβανόμενες κινήσεις υψηλής έντασης με το χέρι ψηλά πχ. κολύμβηση, ρίψεις ακοντίου, ασκήσεις στο γυμναστήριο, σε επαγγελματική δραστηριότητα όπως σε ελαιοχρωματιστες, ηλεκτρολογους κλπ. Οι επαναλαμβανόμενες αυτές κινήσεις δημιουργούν επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς.
3. Σε παλαιότερους τραυματισμό-ούς (μικρή ρήξη στο στροφικό πέταλο) που έχουν αντιμετωπιστεί πλημμελώς με ξεκούραση και χάπια,χωρίς να έχει γίνει προσπάθεια αποκατάστασης των τενόντων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εικόνα φθοράς στους τένοντες που γίνονται επιρρεπείς στον πόνο 
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία του στην τενοντίτιδα υπερακανθίου ή του στροφικού πετάλου ακολουθεί 3 στάδια:
Στάδιο φλεγμονής τις πρώτες 2-4 μέρες όπου προσπαθούμε να περιορίσουμε τις κινήσεις, κάνουμε χρήση αντιφλεγμονώδων φαρμάκων (η χρήση τους μπορεί να συνεχιστεί για 7-10 μέρες ανάλογα με την ιατρική γνωμάτευση) και κάνουμε εκκερεμμοειδείς κινήσεις σε μικρό εύρος .
Στάδιο επούλωσης ως την 3η εβδομάδα (21 μέρες) όπου σταδιακά ο τένοντας ουλοποιεί το κομμάτι(α) του που είναι τραυματισμένα και φθαρμένα. Χρησιμοποιούμε τεχνικές κινητοποιήσης (manualtherapy) του πονεμένου ώμου για να κερδίσουμε εύρος κίνησης, να χαλαρώσουμε την άρθρωση (πολλές φορές είναι σχετικά αγκυλωμένη λόγω της ακινησίας) και ασκήσεις εύρους κίνησης αλλά και ενδυνάμωσης των μυών που δεν είναι επηρεασμένοι . Δεν βάζουμε δηλαδή ασκήσεις που ενεργοποιούν τους τένοντες που έχουν την τενοντίτιδα μέχρι το τέλος της 3ης εβδομάδας όπου η ουλοποίηση ολοκληρώνεται, γιατί υπάρχει κίνδυνος επανατραυματισμού.
Στάδιο ανακατασκευής ως 3 μήνες Είναι το διάστημα στο οποίο οι τένοντες ανακατασκευάζουν το υλικό τους, να επουλώσουν τις φθορές τους και να μπορέσουν στη συνέχεια με ασκήσεις προοδευτικής επιβάρυνσης (διέγερση διαδικασιών ωρίμανσης του κολλαγόνου των τενόντων) να ανακατασκευάσουν το υλικό τους και να ξαναγίνουν ισχυροί και λειτουργικοί. Οι ασκήσεις επικεντρώνονται πέρα απ’την ενδυνάμωση στην βελτίωση του μυικού ελέγχου στην περιοχή του ώμου και πολύ συχνά όταν χρειάζεται και στους σταθεροποιούς μυς της ωμοπλάτης (κάτω μοίρα τραπεζοειδούς, ρομβοειδείς, προσθιος οδοντωτός)
Σε περιπτώσεις ρήξης του τένοντα είτε εκφυλιστικές είτε λόγω τραυματισμού ακολουθούμε την ίδια στρατηγική.
Οι έρευνες υποστηρίζουν πλέον ότι θα πρέπει να γίνεται προσπάθεια για συντηρητική θεραπεία πρώτα ακόμη κι αν έχουμε ρήξη (μερική ή μικρή) σε 2 τένοντες, μάλιστα σε πολλές μελέτες η συντηρητική θεραπεία – φυσικοθεραπεία έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα απ’τη χειρουργική.
Μόνο όταν έχουμε ολική ρήξη σε έναν ή περισσότερους τένοντες, ή μερική ρήξη 3 και πάνω τενόντων η χειρουργική θεραπεία είναι η μόνη επιλογή
Οι τενοντίτιδες του ώμου αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο με πολύ υψηλή αποτελεσματικότητα και οι ασθενείς μπορούν και επιστρέφουν σε πλήρη δραστηριότητα,χωρίς συμπτώματα!
