Με τον όρο κυφωτική στάση, εννοούμε μια μυοπεριτονιακή ανισορροπία που οδηγεί σε μια καμπτική στάση του κορμού. Μπορεί να ξεκινήσει νωρίς, ακόμη και από τη παιδική ηλικία. Τελικά, αυτό που συμβαίνει είναι τα μαλακά μόρια στη πρόσθια επιφάνεια του κορμού να “κονταινουν” και να “σφίξουν”, ενώ οι μύες της οπίσθιας ωμικής ζώνης αδυνατίζουν και υπερδιατείνονται, επιτρέποντας στη βαρύτητα να αυξήσει την κυρτότητα στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και να προβάλλει το κεφάλι προς τα εμπρός.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
Το φυσιολογικό κύρτωμα της θωρακικής μοίρας αυξάνεται και στην περίπτωση επαναλαμβανόμενης κακής στάσης – Π.χ. παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή ή στο κινητό τηλέφωνο, βλέποντας τηλεόραση, αθλητικές δραστηριότητες κ.α. – με το κεφάλι και τα άνω άκρα να προβάλλουν προς τα εμπρός. Έχοντας τους οπισθίους μύες του κορμού σε διάταση, άρα και σε αδυναμία, χάνεται η ικανότητα τους να διατηρήσουν την όρθια στάση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε εκείνους που γυμνάζουν υπερβολικά τους κοιλιακούς μύες, χωρίς να φροντίσουν ισορροπημένα αντίστοιχα την εκγύμναση των ραχιαίων μυών.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Η αυξημένη θωρακική κύφωση συνοδεύεται από ανατομικές προσαρμογές, που συνοδεύονται από την ανάλογη συμπτωματολογία, όπως για παράδειγμα αυχενικό πόνο και πονοκέφαλο, πονο στην θωρακικη μοιρα της σπονδυλικης στηλης που πολλες φορες μπορει να αντανακλα και στην προσθια επιφανεια του θωρακα. Πιο αναλυτικά, εκτός από τη πρόσθια κλίση στο κεφάλι και τα άνω άκρα, οδηγεί σε οπίσθια κλίση της λεκάνης, δηλαδή σε απώλεια της οσφυϊκής λόρδωσης, με μόνιμη διάταση των μυών και συνδέσμων της περιοχής. Ο Harrison και οι συνεργάτες του, σε μελέτη τους συνδέουν τη κυφωτική στάση με τη χαμηλή οσφυαλγία. Επίσης μειώνεται η αναπνευστική ικανότητα του ασθενή, καθώς ο στριμωγμένος θώρακας συμπιέζει το διάφραγμα και τις βάσεις των πνευμόνων, δυσχεραίνοντας τους πνεύμονες να εκπτυχθούν.
Ο πόνος που συχνά συνοδεύει την αυξημένη θωρακική κύφωση είναι αποτέλεσμα μικροτραυματισμών στους μύες, τους συνδέσμους, στις αρθρώσεις και στα νεύρα της περιοχής, λόγω υπερδιάτασης.
Ένα συχνό λάθος που γίνεται στη προσπάθεια ανακούφισης των ασθενών είναι η σύσταση για εκτατικές ασκήσεις. Αυτό προϋποθέτει τη συμμετοχή συνολικά της σπονδυλικής στήλης στην άσκηση. Αλλά καθώς η θωρακική μοίρα είναι δύσκαμπτη ενώ η οσφυϊκή και η αυχενική μοίρα περισσότερο λειτουργικές, το αποτέλεσμα είναι να επιβαρύνονται αυτές επιπλέον, με ότι αυτό μπορεί να επιφέρει.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΑΣΚΗΣΗ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Βασική μέριμνα του θεραπευτή είναι να αποφύγει μη αναστρέψιμες δομικές αλλαγές και για τις περιπτώσεις που είναι απαραίτητο, αντιμετώπιση του πόνου. Το επιτυγχάνει με τεχνικές ήπιας κινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης, τεχνικές μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης, αν υπάρχουν, απελευθέρωση των Μυοπεριτονιακών Σημείων Πυροδότησης Πόνου (trigger points), επανεκπαίδευση της στάσης και εκμάθηση προγράμματος ασκήσεων, ώστε το μυϊκό σύστημα του ασθενή, να υποστηρίζει τις αλλαγές που έγιναν και να διατηρεί φυσιολογικό επίπεδο λειτουργικότητας. Χρήσιμο σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να φανεί, στη καθιστή θέση, το Οσφυϊκό ρολό, που συστήνεται από το Ινστιτούτο McKenzie. Διορθώνει και διατηρεί ξεκούραστα την φυσιολογική λόρδωση της μέσης, συμπαρασύροντας και τα κυρτώματα της θωρακικής και αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε πιο φυσιολογικά επίπεδα.
